Last but not least: de paradijsjes van Indonesië

Indonesië, alweer het laatste land van ons grote avontuur. Tevens ook het land waar ik stiekem de hoogste verwachtingen van had. Mensen die mij kennen weten dat ik al mijn hele leven droom van Bali. Nou die droom is uitgekomen! Verder hebben we deze laatste weken veel activiteiten van onze to do list kunnen afvinken.

De reis door Indonesië zijn we begonnen in Sumatra. Vanuit het vliegveld toch maar besloten meteen door te gaan met de lokale bus. Ze hadden er alleen wel bij mogen zeggen dat het een jeepsafari was van 6 uur, dan had ik een reispil kunnen nemen. En ik dacht nog wel dat het qua wegen niet erger kon worden, nou had ik het daar even mooi mis. Een busrit staat hier gelijk aan tien bijna dood ervaringen.
Gelukkig toch heelhuids aangekomen in Bukit Lawang, waar we de goedkoopste kamer so far hebben gehad: maarliefst 3,50. Hier ook samen met twee andere meisjes jungle trekking gedaan. En waar we voor gingen, orang oetans spotten is zeker gelukt. Zeker 10 hebben we boven ons zien klauteren, heel gaaf. Martijn was ook blij om zijn tweede familie weer te zien. De trekking was soms wat af zien, zo heb ik een aantal keer mijn leven geriskeerd. Te beginnen bij Orang oetan 'Mina'. Natuurlijk wilde we ze spotten, maar deze had al 85 mensen verwond dus die kwam ik liever niet tegen. En ja hoor zitten we even uit te rusten begint de paniek ' run, move, faster, Mina is following us'. Heeft die aap ons dus gewoon meer dan een half uur achtervolgt, en wij maar zo snel mogelijk een berg beklimmen. Echt veilig is dat ook niet, zo gleed Martijn een keer uit en kon ie zich nog net opvangen, anders lag ie in de afgrond. 's Avonds zaten we gezellig buiten, tot de regen los barst en onweer, wat dus hele nacht door is gegaan. Tja daar lig je dan in een open tent op een matje van 1 mm, welcome to the jungle. Maar zeker weer een ervaring rijker! Ook bijvoorbeeld dat die gids dan even ter demonstratie een grote mier in z'n mond stopt en die mier er vervolgens weer uit laat lopen, gadver. Of dat er een grote hagedis door het kamp liep terwijl wij in een open tent sliepen.

Daarna door naar lake Toba, het grootste vulkanische meer ter wereld. Hier samen met wat andere mensen een mooie cottage gevonden direct aan het meer. Hier dus vooral gerelaxed en ook nog even langs het meer gemountainbiked. Ook eindelijk weer een boterham met hagelslag en bitterballen op, lekker!

Op naar Java, Yogyakarta. Om 6 uur 's ochtends vliegen, dus maar besloten als echte zwervers de nacht op het vliegveld door te brengen. In Yogyakarta voor het eerst in mijn leven slang, python gegeten. Smaakte als een combinatie van kip en vis, best lekker. Daarnaast twee grote tempels bezocht en de stad verkend. Nou ja tempels bezocht... het was meer van overal op de foto, mensen die aan je trekken, je willen interviewen om hun engels te oefenen en foto's van je staan te maken.
In Yogyakarta stond ook het visum verlengen op de planning. Door de 'tijdsdruk' hadden we een hele planning gemaakt, nou die viel weer eens in de soep. Wij komen daar met nette kleren aan, zoals moet, blijkt dat je huidige visum nog korter dan twee weken geldig moet zijn, dus pech voor ons vroege vogels. Planning dus maar weer aanpassen en visum verlengen op Bali en op naar het noorden van Java..

Met de boot naar de karimunjawa eilanden, die ineens om 6 uur 's ochtends vertrekt in plaats van 9 uur, oké.. maar he gelukkig waren wij om 3 uur 's nachts al gearriveerd bij de haven en lag dat houten bankje toch niet ideaal. Maar toch, die boot gaat maar een paar keer per week en dan vertrekt ie ineens paar uur eerder, kun je weer paar dagen wachten.
Op dit eiland heb ik voor het eerst turquoise zee en wit strand gezien, echt paradijs. Ook heel mooi kunnen snorkelen hier. Daarnaast wilde we een nachtje slapen op een onbewoond eiland. Goed voorbereid en alles door een tent te huren, een pan te kopen en genoeg voedsel, blijken we niet de enige te zijn op dat eiland en komt er een enge local naar ons toe die niks zegt, alleen maar naar onze spullen kijkt en seksistische handgebaren naar mij maakt. Daardoor toch maar besloten dit avontuur aan ons voorbij te laten gaan en terug te gaan. De volgende dag nog wat Nederlanders ontmoet en daarmee aan het stand gechillt bij het kampvuur, wijntje erbij, gitaar, wat wil je nog meer. Oh ja, elektriciteit, want die hebben ze hier alleen van 6 tot 6. Dan zie je maar weer dat we niet meer zonder kunnen. Al is het alleen maar omdat je om 6 uur 's ochtends je bed uit drijft doordat de ventilator stopt.

Java afgesloten met twee zware dagen en nachten van vulkanen. De eerste dag om 3 uur 's nachts opstaan om de sunrise bij de Bromo vulkaan te bekijken. Echt onwerkelijk, je zit gewoon boven de wolken op een berg en boven de wolken steekt dan de vulkaan uit en verschillende bergen. Geweldig! Vervolgens de bromo vulkaan beklommen op de krater. Dat was ook de eerste keer dat ik ooit een vulkaan heb gezien. Heel gaaf om bovenop de krater te staan en daar al de rook uit te zien komen. Na een lange reis overdag de volgende nacht om half 1 uit bed om de Ijen vulkaan te gaan beklimmen. En een klim was het zeg, 3 km omhoog op de berg, kom je bovenaan kun je weer helemaal naar beneden de krater in. Maar het was het zeker waard, wat een geweldige ervaring. De vulkaan leek net alsof je op mars was. En daar sta je dan midden in de nacht in de krater van een vulkaan tussen de rook met gasmaskers op. En zelfs dan was ademen een probleem door die rotte eierlucht. Maar we hebben blue fire gezien, echt zo gaaf.

Op Bali aangekomen meteen met de bus tussen prachtige rijstvelden gereden. De dag erop ging ik even de zee in en kon ik mijn geluk niet op. Al jaren wil ik naar dit eiland en nu ben ik er gewoon, yes! Dat we vervolgens 8 dagen op 1 plek moesten blijven om het visum te verlengen was wel een beetje jammer.
Maar geen zorgen we hebben ons goed vermaakt. Zo hebben we een poging gedaan tot surfen, met de nadruk op poging tot.. het was namelijk een ervaring van vallen, opstaan en weer doorgaan. Tijdens ons lesje dacht ik nog even dat ik aanleg had, toen ik vanaf het begin al best goed kon blijven staan. Vervolgens was ik helaas iets meer bezig met mijn bikini bij elkaar houden dan met surfen. Maar goed, de hoop op talent was meteen weg toen ik het zelf moest doen en de 'instructeur' niet meer mijn board vooruit duwde. Wel heel leuk om te doen maar ook vermoeiend om steeds te vallen. De dagen daarna waren de golven ook eigenlijk te hoog voor ons als beginners. Voordat ik eens bij een goede golf was aangekomen was ik al tien keer bijna verzopen en terug geblazen.
Daarnaast zijn we nog gaan raften. Ook al was de rivier niet heel hoog en wild, toch was het heel leuk om te doen.

Toen op naar Ubud, waar we weer herenigd zijn met Bas en Marloes. Gek om hun dan hier te zien maar heel leuk. Samen een aantal dagen doorgebracht. Onder andere een privé chauffeur gehuurd en sightseeing gedaan door Bali. De tempels hier stellen weinig voor, maar de rijstvelden zijn adembenemend. Het is hier bij de tempels ook zo dat vrouwen die in hun menstruatie zijn de tempel niet mogen betreden, geen idee hoe ze dat willen controleren eigenlijk..Ook door de rijstvelden van Ubud zelf gelopen, erg rustgevend en mooi. Later weer met z'n vieren een privé chauffeur gehuurd die ons langs de mooiste rijstvelden heeft gebracht. De volgende ochtend mochten we weer vroeg opstaan om dolfijnen te gaan spotten. In eerste instantie zag je af en toe een vin boven water drijven en honderden boten. Toen de meeste boten terug waren en wij achter bleven kwamen ze ineens van alle kanten met hele groepen, wauw! Sommige maakte zelfs nog even een sprongetje voor de show, lucky us.

Daarna bestond en bestaat het programma voornamelijk uit chillen bij het zwembad/strand, want daar ben ik tenslotte goed in. Dit hebben we de afgelopen dagen gedaan op Gili air en inmiddels zijn we op Lombok. Hier blijven we een aantal dagen om vervolgens weer richting Kuta Bali, het vliegveld, te gaan. Ja want het avontuur zit er na vijf maanden alweer bijna op. Nog ruim een week en dan kom ik jullie weer vergezellen op Nederlandse bodem. Natuurlijk heb ik heel veel zin om iedereen weer te zien. Toch is het ook erg jammer dat het nu echt voorbij is en dat we in Nederland nog geen zekerheid hebben van een vaste baan en ons eigen plekje. Maar he, we zien wel wat het leven ons brengt. 1 ding is zeker: het was een geweldig avontuur en ik had dit voor geen goud willen missen!

En oja Indonesië heeft mijn verwachtingen waargemaakt en behoort zeker tot mijn favoriet, samen met Myanmar.

Tot snel lieve vrienden!