Het leven als miljonair

Hellooo. Daar ben ik dan weer met een nieuw verslag, met dit keer de hoogtepunten van Vietnam.

Onze reis door Vietnam zijn we begonnen in Ho Chi Minh stad, of ook wel Saigon. We hadden het geluk uitgerekend in deze stad te zijn met Chinees Nieuwjaar. We hebben het dan ook kunnen vieren op een plein tussen duizenden Vietnamezen, met de mooiste vuurwerkshow die ik in mijn leven heb gezien.
Vanuit Ho Chi Minh de Mekong delta bezocht. Helaas heeft het mijn verwachtingen niet helemaal waargemaakt en zaten we meer in de bus dan dat we gezien hebben.

Wel heel gaaf was de excursie in Mui Ne, waar we om half vijf 's ochtends vertrokken om zonsopgang te bewonderen. Je moet wat voor over hebben ja, maar het was het zeker waard. Om half zes heb ik Martijn en mezelf dan ook lekker wakker geschud op de quad, door de duinen rijdend en ondertussen de zonsopgang bewonderen: prachtig!

Over Nha Trang, de volgende bestemming, ben ik wat minder te spreken. We waren al voorbereid op een Russische invasie, maar als de Vietnamese bevolking wel Russisch praat maar geen Engels, en ze er zelfs vanuit gaan dat ik Russisch ben, dan gaat het echt te ver. Hier wel een leuke excursie gedaan waarbij we shotjes hebben genuttigd in een drijvende bar op zee en karaoke op de boot, heel gek maar de boot was ineens leeg nadat wij hadden gezongen. Nee helaas voor die mensen konden ze nergens heen.

Daarnaast nog een ander hoogtepunt en first in my lifetime experience; canyoning. Oftewel; abseilen. Bij het oefenen vanaf een rots was ik nog vrij zeker van mijn zaak. Bovenop de waterval toch iets minder en bovenop 'the washing machine', een waterval met een draaiende beweging, stond ik toch even met knikkende knieën. Daarnaast mag ik Martijn bedanken dat hij me een aantal keer heeft gered van de afgrond. Nu snap ik ook waar de term bergbeklimmen vandaan komt. Dat is niet via het pad omhoog, toegegeven ook dat valt me zwaar, maar gewoon echt klimmen.
In Dalat hebben we ons daarnaast nog ingezet voor anderen, namelijk een paar uurtjes meelopen op een Engelse school voor kinderen tussen de 3-6. Op het begin durven ze niks te zeggen, en op het eind hangen ze als aapjes om je heen. Natuurlijk hebben Martijn en ik onze geweldige Engelse skills op ze overgebracht, nee dat bleek lastig bij kleine kinderen en als je zelf geen vietnamees kan.

In Hoi An, ook wel shopwahalla, maar even flink los gegaan en mijn creatieve brein de loop laten gaan. Op maat kleding laten maken voor het werkende leven. Welk werkende leven denk je nu misschien? Ja klopt, alleen een baan hebben ontbreekt nog (tips zijn welkom). Naast dit heeft Hoi An werkelijk alles. Een gezellig historisch centrum, en strand en mooie rijstvelden als je een fietstocht maakt.

In Hue oa de historische stad verkend en de koninklijke graven. Daarnaast ook twee leuke Nederlandse stelletjes ontmoet. Praten met mensen in je eigen taal blijkt toch echt het makkelijkst. Vanuit Hue hebben we de paradise cave bezocht. Organisatorisch gezien niet heel handig aangezien we daarvoor 250 km naar het noorden moesten en weer terug, om vervolgens een paar dagen later langs diezelfde weg naar het noorden te gaan. Maar Martijn had een hele leuke verrassing voor mijn verjaardag in Hue. Je begrijpt natuurlijk wel dat na een reis van 10 uur, waarbij je vervolgens 1.5 uur hebt om de grot te bezoeken, de verwachtingen erg hoog liggen. Maar gelukkig deed het zijn naam echt eer aan en was het een waar paradijsje in de berg, een km lange grot met prachtige structuren waarvan je bijna niet gelooft dat het allemaal natuurlijk is. Ik moet zeggen het was het dus 200% waard om terug te reizen naar Hue voor mijn verjaardagscadeau. Wat heeft Martijn mijn behoefte aan een schone kamer en een lekker bad goed aangevoeld. Maar de king suite op de 11e etage met: Riverside view, eigen tuintje, jacuzzi en sauna op de kamer en een massage, overtrof al mijn verwachtingen. We hebben een heerlijke dag gehad en even genoten van het rijke leventje. Beviel me best goed. Om daarna dus weer te moeten slapen in de nachtbus en in vieze hostels viel dan ook best zwaar.

Natuurlijk hebben we ook het wereldwonder halong bay bezocht. Omdat we optimaal van deze omgeving wilde genieten gekozen voor een 'middle class' tour aan gezien de budget tour op zijn minst gezegd niet goed aangeprezen stond. En dat hebben we helaas gemerkt, want ze hebben ons mooi meer laten betalen en alsnog op de budget tour gezet. Op de boot werd gewoon geschilderd terwijl we er op zaten waardoor je regelmatig met je handen in de verf zat en ook de backpacks van sommige mensen zaten onder de spetters. De tour guide was ook gewoon constant stoned, het kan allemaal. Gelukkig hadden we een leuke groep en ook al was het om te huilen, we hebben er het beste van gemaakt en er wat drankjes op gedronken. Het uitzicht daarentegen was echt geweldig!! Weer een paradijs op aarde.

Vervolgens meteen op de nachtbus naar Sapa, wat nog even spannend was aangezien we als laatst aankwamen en er nog maar 1 plek was. Na een aantal minuten hebben ze maar een local omgekocht om plaats te maken voor mij. Oeps sorry.
Daar aangekomen, half 7 's ochtends welteverstaan, doken er meteen allerlei locals in traditionele klederdracht op ons af. Uiteindelijk zijn we toch gezwicht voor de standvastigheid van 'Mo' die vier uur voor ons guesthouse heeft staan wachten. Ook een 'pink promise' eed afgelegd en een armbandje van dr aan gedaan zodat iedereen weet 'we belong to 'Mo'. En wat denk je, houdt ze zich zelf niet aan haar belofte en stuurt ze haar zwangere dochter met twee vriendinnen op ons af. Maar we zijn de moeilijkste niet dus door de stromende regen op tocht door Sapa en omliggende dorpen, oftewel tien inwoners per 'dorp'. Helaas hebben we niet verder dan vijf meter voor ons uit kunnen kijken vanwege de regen en dichte mist. Erg jammer want de dag ervoor hadden we, gelukkig, door de mist heen gezien hoe schitterend het hier is. Prachtige rijstvelden in de bergen met echte bergvolkeren. Dat het echte bergvolkeren zijn hebben we die avond bij de homestay gemerkt. We kwamen terecht in een hutje, met een niet Engels sprekende familie die duidelijk niet op ons zat te wachten, die alleen een kampvuur hadden en verder niets. Vanaf drie uur 's middags hebben we dus maar voor ons uit zitten staren. Een goede nachtrust zat er ook niet in op de houten plank met stro. Weer een ervaring rijker zullen we maar zeggen, en spierpijn. Als kers op de taart waren we beide de volgende dag ziek en mochten we de dag daarna 28 uur ziek in de bus zitten. Maar... inmiddels zijn we in Laos, Luang Prabang én weer beter. Hier is het zeer chil en morgen gaan we naar the elephant village op twee daagse mahout training, heel veel zin in. In het volgende verslag horen jullie uiteraard hoe het me af ging.

En...uiteraard weer even een overzichtje van opvallende dingen in Vietnam:

- Blijkbaar is het hier in, een rage die ik niet helemaal begrijp en verre van aantrekkelijk vind, voor de mannen om drie haren van tien cm uit de pukkel van hun gezicht te laten groeien. En om de nagel van de pink lang te laten groeien. Gelukkig voelt Martijn niet die behoefte.
- Mensen hebben hier duidelijk een andere opvoeding gehad. Voordringen is heel normaal en zonder schaamte. Vooral volwassene doen hier aan. Irritatie puntje. Ook word je regelmatig genegeerd als je iets vraagt aan een Vietnamees en als je aan het praten bent met een local dan kunnen ze zonder schaamte midden in het gesprek tegen een andere Vietnamees gaan praten.
- Eindelijk waren we dan miljonair. Ik heb maar genoten van deze once in a lifetime experience.
- Voor welgeteld, hou je vast, 25 cent kun je hier een half uur met de lokale bus
- 'Same same but different' is de spreuk van Azië.
- Wat erg leuk is is dat ze hier sportlessen geven aan de boulevard, gratis, en iedereen is vrij om mee te doen. Na enige twijfeling kon ik het toch niet laten om even mee te swingen, uhh 'sporten'.
-Dankzij de slechte stand van de euro die met de dag zakt, wordt onze reis elke dag weer wat duurder. Ik had het liever anders gezien.


Voor de mensen die zich af vragen waarom ik niet reageer op Whatsapp, mijn telefoon is kapot gevallen. Totdat ik weer een nieuwe heb kunnen we via facebook contact hebben, want ik wil natuurlijk wel op de hoogte blijven van alle ups and downs in Nederland!

Gaamern voor jullie interesse en tot de volgende keer!